Tuesday, October 21, 2008

Хүлээлт (Яруу найрагч Баярхүүгийн Ичинхорлоо)


Жин жингийн салхинд
Уярч хүлээв।
Жил жилийн халаанд
Улирч хүлээв।
Хавар хаврын салхинд
Шүлэглэж хүлээв।
Хайр хайрын дунд
Шүтэж хүлээв।
Зун зуны салхинд
Манарч хүлээв।
Зугаа цэнгэлийн дунд
Мартаж хүлээв।
Намар намрын салхинд
Дэнсэлж хүлээв।
Нас насны урсгалд
Дэгэлзэж хүлээв।
Өвөл өвлийн салхинд
Санаж хүлээв।
Өдөр өдрийн урсгалд
Сатаарч хүлээв।
Жин жингийн салхинд
Урагдаж хүлээв।
Жил жилийн халгианд
Урваж хүлээлээ... ГЭВЧ

Sunday, October 19, 2008

Think for the moment and do what did u thought…

Зиаг... нэр нь юу ч билээдээ нэг гоё номноос хальт уншсаныгаа бичмээр санагдчихлаа. За тэгээд хүүхдүүд минь иймэрхүү юм тохиолдвол сайн бодож байж хөдлөхгүй бол ч энэ залуу шиг ониг ш*** вийдээ...

Нэгэн залуу байр хөлслөн амьдрах болжээ. Хархүү нэг нохойтой байв. Байр нь тагттай бөгөөд тэр нь хөрш айлынх нь тагттай залгаа байжээ. Хөрш айлд нь нэгэн настай авгай хүүтэйгээ амьдардаг ажээ. Залууг юм хумаа зөөж байхад нь хөрш айлын хүү ирэн та нохойгоо сайн харж байгаарай ээжийн минь туулайг барьчих вий ээж маань түүнд их хайртай бөгөөд үүр нь тагтан дээр байдаг юм шүү хэрвээ туулай нь үхчихвэл хөгшин настай ээж минь тэсвэрлэхгүй байх хэмээн их л сэтгэл зовсон шинжтэй анхааруулахад нь залуу анхааралтай байхаа амлажээ. Цаг хугацаа өнгөрсөөр туулай нохой хоёртой холбоотой хэрэг төвөг гаралгүй нам жим байж. Энэ тайван байдал нэг л орой будаа болов. Учир нь нохой нь амандаа Хөрш айлын хөгшин авгайн туулайг зуучихсан ороод иржээ залуу сандран туулайг автал аль хэдийн үхээд үс ноос нь шороонд дарагдаж гундсан нь үзэгдэв. Залуу амьгүй болсон туулайг хурдхан шиг угааж цэвэрлээд сэнсдэж хатаангуутаа тагтан дээрх үүрэнд нь сэмхэн хийгээд тэр шөнөдөө нохойгоо аваад ээжийнх рүүгээ явж 7 хоноод харьтал хөршийнх нь авгайн нас барсан мэдээ чих дэлсжээ. Тэр өдөртөө айлынхаа хүүтэй таараад их л түгдчиж сандран байж юу болсныг асуухад хүү:

- Та байгаагүй болохоор мэдээгүй байх нь аргагүйлдээ ээжийн минь туулай өнгөрсөн байсныг ээж бид хоёр олоод гадаах цэцэрлэгт оршуулсан байтал маргааш өглөө нь хөөрхий туулайг үүрэндээ байхыг олж үзсэн ээж минь тэссэнгүй хэмээн их л гунигтайгаар хариулсан гэдээг.

Monday, October 6, 2008

First post & about me

Зиаг ингэж нэг юм blogger болдгийм байжээ. Гэхдээ хүсэл биелсэн биш ёстой бичих юм олдохгүй олдсон ч бичиж болох эсэхээ мэдэхгүй хэцүү байнаа найзуудыгаа шинэ бичлэг оруулаа гэж шалаад байдаг байсан чинь амар юм биш байна шүү хэхэ... Гэхдээ хүмүүсийн blognoos жаахан будаа идэж нэг хэсэгтээ туршлага судлахаас биш одоохондоо надад уншигч байхгүй болохоор жаахан тайван шиг бодож байж нэг гоё бичлэг оруулна гэж бодож байнаа... хамгийн том асуудал бол миний мэдлэг blogger болоход хаана нь ч хүрэхгүйд л байна даа... Заа яахав гайгүй найз энэ тэр туслана гэж найдахаас биш. Заа заа дууслаа дараагийн бичлэг маань нээг их удахгүй бичигдэнэ гэж найдахаасдаа...

LIVE YOUR LIFE

See MoRe Do MoRe HeaR MoRe